ARC Presentatiegids, seizoen 2019-2020

PRESENTATIEGIDS 2019 - 2020 SV ARC • 5 DOOR NICK BOUMAN OPENINGSWOORD De emoties ‘vreugde’ en ‘verdriet’ liggen vaak heel erg dicht bij elkaar. Wanneer je op welke wijze dan ook een moment van grote vreugde kent, doet je dat vaak denken aan een verdrietige gebeurtenis in het verre of nabije verleden. In 2019 steken er wat mij betreft twee sportmomenten met kop en schouders bovenuit. Bij beide momenten is het interview na afloop van de prestatie nog veelzeggender dan het het moment zelf. De momenten waar ik op doel vinden plaats op 10 februari en 15 juni van dit kalenderjaar. Op die 10e februari wordt Ireen Wüst wereldkampioen schaatsen op de 1500 meter. Na afloop gaat haar middelvinger met gele ring de lucht in. Gericht tegen de ziekte kanker waaraan haar hartsvriendin Paulien van Deutekom kort daarvoor was overleden. Die avond appte ik met Mark Evers met de tekst: “Het mooiste en meest emotionele sportmoment is eigenlijk al geweest. Alleen promotie van ARC 1 kan dat, weliswaar met moeite, nog overtreffen. Ik zat met tranen in mijn ogen bij de titel van Ireen. Ergens met passie hele- maal voor gaan. Dwars door de pijn heen. Wat verschrikkelijk mooi. Een boodschap voor veel sporters en voor iedereen die tegenslag en verdriet heeft meegemaakt.” Het antwoord van Mark: “Ik zat er net zo bij en zei hetzelfde tegen Liset.” Natuurlijk is het tweede moment de promo- tie van ARC 1. In mijn column ‘Niemand zei dat het eenvoudig zou zijn’ verwoordde ik de weg die staf en spelers van ARC vorig seizoen gegaan zijn. Er waren dat seizoen doelen en daar werd van gedroomd. Er was die deadline. Het moest of op 25 mei of op 15 juni. Dat laatste gebeurde en bracht onze mooie club in vervoering. Terug naar Ireen Wüst. Voor de camera, in gesprek met Bert Maalderink, barstte ze in tranen uit. Het was haar mooiste race ooit. Met haar team Nuijt op de tribune presteerde ze het onmogelijk geachte onder deze psychisch zware omstandigheden en werd wereldkampioen. Tot slot zei ze in het interview: “Deze is voor Paulien.” Na afloop van ARC – DTS Ede verscheen Mark Evers bij Haniff Hararah voor de camera. Na een analyse van de wedstrijd, zei Mark dat na een zwaar seizoen met tegenslagen het van ver moest komen. Haniff vroeg daarna of Mark een inkijkje kon geven in wat er door hem heen ging bij het laatste fluitsignaal. Mark antwoordde met: “Laten we dat maar niet doen, want dan houd ik het niet droog.” Een veelzeg- gend antwoord. Ik denk dat, daar waar Ireen het uitsprak, Mark diep van binnen zei: “Deze is voor Marley.” Sport en emotie; vreugde en verdriet. Ze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Op de dag dat ik in het mooie Reillanne dit verhaal schrijf, ben ik in de ochtenduren op de Mont Ventoux geweest. Ik was daar ook in de zomer van 2013. Toen schreef ik in mijn openingswoord van deze gids, dat ik er was om ‘een bladzijde om te slaan’. Toen was dat een zwarte, want op 13 mei van datzelfde jaar was ARC naar de eerste klasse gedegradeerd. Nu was ik er om een mooiere bladzijde om te slaan. ARC is gepromoveerd en heel ARC hoopt dat op de nog onbeschreven bladzijden mooie dingen komen te staan. We hebben lang gedroomd over promotie en het is ons gelukt. John Lennon zei het ons al in zijn nummer Imagine: “Denk gerust: dat is een dromer. Maar de dromers zijn aan bod. Want heus: de tijd gaat komen, dat mijn droom bewaarheid wordt.” We staan aan het begin van een nieuw seizoen. Vol verwachting en ook met dro- men. De hoofdpersonen in deze gids laten zich daarover uit. Een Vlaamse aforist zei: “Een doel is een droom met een deadline.” Iedereen bij de club heeft voor zichzelf doe- len. En dus ook dromen. Spelers, trainers, leiders, vrijwilligers en bestuursleden. Of ze uitkomen? Dat weten we bij de deadline aan het einde van het komende seizoen. Tot die tijd mogen we bij onze mooie club ARC van het ‘spelletje’ voetbal genieten. Allemaal een prachtige voetbaljaargang toegewenst! Een doel is een droom met een deadline